| |
"โอหังนักเจ้าโรบิน อู๊ด มันไม่รู้หรือไงนะว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร"
เสียงนั้นทำลายความเงียบของพระราชวัง "อืดบวมใหญ่" อันโอ่อ่า
ที่ประทับของพระเจ้าพิกกี้ อู๊ดที่แปดสิบจุดห้า ไมตี้ อู๊ด, ไมเคิล อู๊ด
และมอร์แกน อู๊ดต่างตกใจ ลืมตาโพลงมองดูใบหน้าอันอวบอ้วนของพระราชา
"ใครก็รู้ว่ากำนันไทเกอร์ อู๊ด เป็นสหายของข้า
มันยังทำตัวเยี่ยงโจรสามหาวริอ่านจะบุกปล้น
อย่างนี้เท่ากับว่ามันได้บุกพระราชวังแห่งนี้ด้วย" พระเจ้าพิกกี้
อู๊ดที่แปดสิบจุดห้า ผู้ที่มีน้ำหนัก 80.5
กิโลกรัมเมื่อครั้งแรกครองราชย์ยังคงสาธยายความชั่วร้ายของโรบิน อู๊ด
จอมโจรอ้วนพีต่อไป
"เราจะจัดการกับมันอย่างไรดีเล่า พระองค์ท่าน"
"แม้แต่เจ้าก็ยังพ่ายแพ้ต่อมัน ไมตี้ อู๊ด หัวหน้าอัศวินแห่งข้า
แล้วจะมีใครที่ไหนเล่าที่จะสามารถปราบมันลงได้"
"แต่พระองค์ท่าน ไมตี้ อู๊ดต่อสู้เพียงลำพัง
ข้ากับมอร์แกนมิได้อยู่ในลานประลองด้วย ข้าเชื่อเหลือเกินว่า
หากเราทั้งสามลงมือพร้อมๆ กันแล้ว โรบิน อู๊ดก็โรบิน อู๊ดเถอะ
มันไม่สามารถต้านทานเราได้แน่"
"ดี ถ้าอย่างนั้น พวกเจ้าทั้งสามจัดกำลังทหารไปตามสมควร
เพื่อไปคุ้มกันบ้านของไทเกอร์ อู๊ด ไม่ต้องไปตามหามันที่ไหน
มันจะมาติดกับเราเอง พวกเจ้ารู้ใช่มั้ย ว่าคำว่าพลาดหมายถึงอะไร"
สายตาของพระเจ้าพิกกี้ อู๊ดที่แปดสิบจุดห้ายังคงมีความคับแค้นเป็นยิ่งนัก
ทุ่งหญ้าเขียวสด สลับกับบ่อน้ำใหญ่น้อย และหลุมทรายจำนวนมาก กำนันไทเกอร์
อู๊ดกำลังเพลิดเพลินกับการแข่งขันของตนเอง
"ควับ
"
ลูกกลมๆ สีขาวลอยออกไปจากพื้นหญ้าตรงหน้าไทเกอร์ อู๊ด
ด้วยวงสวิงอันลือลั่นของพ่อกำนัน ลูกนั้นลอยไกลออกไป
ไกลออกไป
เป็นระยะทาง 237 หลา 2 ฟุต กับอีก 2 นิ้วครึ่ง
แล้ววิ่งตรงไปยังธงที่ปักอยู่เหนือหลุม
"พล็อบ
"
"โฮล์อินวันอีกแล้ว กำนัน" แคดดี้ร้องหน้าบาน เมื่อเห็นกำนันไทเกอร์
อู๊ดทำอีเกิ้ลได้เป็นหลุมที่ 4 ติดๆ กัน ทำให้เขามี 11 อันเดอร์พาร์
เป็นผู้นำแต่เพียงผู้เดียว ในการแข่งขันกอล์ฟอ้วนพีทัวร์นาเม้นท์
"พรุ่งนี้ก็เป็นวันสุดท้ายแล้วสินะ" ไทเกอร์ อู๊ดเอ่ยขึ้น
"ใช่ครับ แล้วกำนันก็จะได้เป็นแชมป์สมัยที่ 7"
ไทเกอร์ อู๊ดก้มลงเก็บลูกกอล์ฟที่เพิ่งลงหลุม 18 ด้วยฝีมือของตนเองขึ้นมา
และในระหว่างที่หยิบขึ้นมานั้น
วิ้วววว
พล็อบ
ลูกกอล์ฟอีกลูกหล่นลงไปในหลุมแทนที่ลูกของไทเกอร์ อู๊ด
ทั้งที่ไม่น่าจะมีใครอีกแล้ว เพราะก๊วนของไทเกอร์ อู๊ด
เป็นก๊วนสุดท้ายของการแข่งขันวันนี้
เขามองซ้ายขวาหน้าหลัง เรียกว่าทุกทิศทาง
แต่ก็ไม่พบนักกอล์ฟเจ้าของลูกกอล์ฟลูกนั้น เขาจึงหยิบลูกนั้นขึ้นมาจากหลุม
สิ่งกลมๆ สีขาวนั้นกลับไม่ใช่ลูกกอล์ฟอย่างที่เขาคิด
แต่กลับเป็นก้อนกระดาษกลมๆ มีป้ายห้อยเหมือนกล่องของขวัญ
บนป้ายมีข้อความว่า
ข้อความถึงไทเกอร์ อู๊ด ผู้ชวดแชมป์อ้วนพีทัวร์นาเม้นท์
ไทเกอร์ อู๊ดสงสัยในข้อความนั้น จึงคลี่ก้อนกระดาษนั้นออกมา
และนี่คือข้อความในลูกกอล์ฟจำเป็นลูกนั้น
ไทเกอร์ อู๊ด ข้าคือโรบิน อู๊ด จอมโจรอ้วนพี
ถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องเจือจานความร่ำรวยของเจ้าเพื่อหมูยากไร้
คืนนี้สองยามเจอกัน
ปล. หากเจ้าประสงค์ที่จะไม่เจือจานทรัพย์สมบัติของเจ้า
ขอให้เจ้าเดินทางกลับยังคฤหาสน์เสือน้อยของเจ้าโดยด่วนที่สุด
และลืมการแข่งขันป้องกันแชมป์ครั้งนี้ไว้ได้เลย
ด้วยความปรารถนาดี
โรบิน อู๊ด
จอมโจรอ้วนพี
"กำแหงนัก เจ้าโรบิน อู๊ด มันคิดว่ามันกำลังเล่นอยู่กับใคร" ไทเกอร์
อู๊ดพูดประโยคคล้ายกับพระเจ้าพิกกี้
อู๊ดที่แปดสิบจุดห้าแห่งดินแดนอ้วนพีโดยไม่ได้ตั้งใจ
"เอ๊ะ
นั่นไมตี้ อู๊ด หัวหน้าสามทหารหมูแห่งพระราชวังอืดบวมใหญ่นี่"
"ท่านไทเกอร์ อู๊ด เราได้รับคำสั่งจากพระเจ้าพิกกี้
อู๊ดที่แปดสิบจุดห้าให้มาอารักขาท่าน ให้พ้นจากจอมโจรโรบิน อู๊ด
ขอให้ท่านเดินทางไปกับเราด้วยเถิด"
ไมตี้ อู๊ดในมาดอัศวินบนหลังม้าสีน้ำตาล
เป็นหมูที่ขี่ม้าแล้วดูดีที่สุดตัวหนึ่งในดินแดนอ้วนพี เดินทางมารับไทเกอร์
อู๊ดถึงสนามกอล์ฟ
ไทเกอร์ อู๊ดส่งสาส์นในคราบลูกกอล์ฟกีฬาโปรดของเขาให้กับไมตี้ อู๊ด
"เรารีบไปกันเถอะ" เขาพูด และโดดขึ้นหลังม้าสีน้ำตาลตัวนั้นออกจากสนามไป
โดยที่ไม่รู้ว่าสายตาคู่หนึ่งในจำนวนร้อยๆ คู่ ที่แห่กันมาเชียร์ไทเกอร์
อู๊ด นักกอล์ฟมือวางอันดับหนึ่งของดินแดนอ้วนพีนั้น
กำลังจ้องมองเขาอยู่อย่างครุ่นคิด
สายตาของโรบิน อู๊ด
|
