|
เย็นย่ำ แสงอาทิตย์รำไรทอดตัวไปตามผืนหล้า หมู่บ้านพุงกลม
ตำบลไขมันส่วนเกิน ในเมืองหลวงแห่งดินแดนอ้วนพีกลายเป็นสีทองด้วยแสงนั้น
สายลมยามเย็นกำลังพัดโบก ดุจจะไหวโยกผืนดินให้เต้นรำกับเปลวแดดละไม
เงาอ้วนๆ เงาหนึ่งเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ จากทิศทางของตะวันดวงนั้น
เงานั้นถึงแม้จะทอดยาว แต่ก็ยังเห็นรูปร่างอันอวบกลมชัดเจน
มีเงากระบี่ห้อยอยู่ข้างเอว
บรรยากาศช่างเงียบสงัดนัก เจ้าของเงานั้นยังคงเดินหน้าต่อไป
คล้ายกับคิดว่าตนเป็นพระเอกมิวสิควีดีโอ
"ข้าจะไปปล้นบ้านกำนันไทเกอร์ อู๊ดตอนสองยาม นี่ก็ 6 โมงเย็นแล้ว แต่เอ๊ะ 6
โมง ข้าจะรีบมาทำไมเนี่ย"
ดังนั้น เขาจึงหันหลังจากไปพร้อมกับเงาอวบกลม
ปล่อยให้สายลมชวนผงฝุ่นเต้นรำยามเย็นย่ำไปกับแสงสุดท้ายของตะวันต่อไป
ริมถนนสายหลักของหมู่บ้านพุงกลม เป็นที่ตั้งของคฤหาสน์ "เสือน้อย"
อันโอ่โถง พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยบ่อโคลนจากุชชีมากมาย
ให้ชาวคฤหาสน์เสือน้อยได้ลงไปนอนแช่เย็นสบาย แต่คืนนี้ไม่มีใครลงไปเล่น
เพราะต้องถืออาวุธคู่ใจของตน คอยปกป้องคฤหาสน์
และทรัพย์สมบัติของกำนันไทเกอร์ อู๊ด ผู้เป็นนาย
"พวกเจ้าไม่รู้หรอกว่า ตอนเด็กๆ ข้าลำบากแค่ไหน
เกิดมาก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ เป็นลูกกำพร้า ตั้งแต่จำความได้
ข้าอยู่ตัวเดียวมาตลอด จนกระทั่งวันนึง
ข้าได้ไปเจอสองสามีภรรยาถูกทิ้งในถังขยะ
ข้าจึงเก็บท่านมาเลี้ยงเป็นพ่อแม่ของข้า
" ไมตี้ อู๊ด, ไมเคิล อู๊ด
และมอร์แกน อู๊ดต่างนั่งฟังเรื่องราวของกำนันไทเกอร์ อู๊ดอย่างตั้งใจ
"
แล้วรู้มั้ย พ่อแม่ที่ข้าเก็บมาเลี้ยงเป็นหมูกตัญญูอย่างมาก
ท่านสอนข้าทุกๆ อย่างโดยที่ข้าไม่ต้องร้องขอ จนกระทั่งข้าเติบใหญ่ขึ้น
ข้าได้ใช้คำสั่งสอนของท่านในการดำเนินชีวิต จนข้าได้เป็นไทเกอร์
อู๊ดอย่างทุกวันนี้
" กำนันโปรกอล์ฟพูดอย่างภูมิใจ
"
แต่ไม่ใช่ว่าท่านพูดอะไรมาแล้วจะเชื่อหมดนะ
ข้าเองก็มีความคิดเป็นของตัวเองเหมือนกัน
ไม่งั้นข้าคงไม่เก็บพวกท่านมาเลี้ยง ข้าคิดว่าถ้าข้าทำตามใจท่านมากๆ
ท่านก็จะเหลิง ความเหลิงของท่านอาจจะแสร้งสอนให้ข้าไปฆ่าตัวตาย
ทรัพย์สมบัติรวมทั้งตำแหน่งหน้าที่การงานที่ข้าสั่งสมเอาไว้ก็จะตกเป็นของท่านผู้เป็นพ่อแม่
เรื่องนี้ข้าไม่ยอมเด็ดขาด ขนาดพ่อแม่ข้ายังไม่ยอมให้
คืนนี้ก่อน โรบิน
อู๊ด
โรบิน อู๊ด
"
และเขาก็ส่งเสียงคำรามอย่างที่หมูตัวหนึ่งจะทำได้ออกมา
สามทหารหมูจึงคำรามไปด้วย เข้าข่ายนายว่าขี้ข้าพลอย
เข็มนาฬิกาออโตเมติกฝังเพชรบนข้อมือของกำนันไทเกอร์
อู๊ดบอกเวลาห้าทุ่มห้าสิบ ใกล้เวลานัดหมายเข้ามาทุกที ทุกชีวิตอ้วนๆ
ในคฤหาสน์หลังนี้ ไม่ว่าจะเป็นทหารหมูจากพระราชวังอืดบวมใหญ่ หมูสวน
หมูแบกเกี้ยว หมูเลี้ยงม้า หมูตัดฟืน
แม้กระทั่งหมูรับใช้ก็ต้องจับอาวุธเตรียมห้ำหั่นผู้มาเยือน
โรบิน อู๊ดเดินอุ้ยอ้ายสบายใจมาตามเส้นทางสายเดิม
มุ่งหน้าสู่คฤหาสน์เสือน้อย แสงจันทร์ตกกระทบทำให้เกิดแสงเงาดูลึกลับ
หากมองเข้าไปใกล้ๆ จะเห็นถึงความอวบอ้วนมากขึ้นเล็กน้อย
ด้วยเขาได้พันผ้าไว้รอบตัวเพื่อกันคมอาวุธของศัตรูที่พร้อมจะทำร้ายเขาได้ทุกเมื่อ
ดวงตาเล็กๆ ของเขามองเห็นหลังคาคฤหาสน์ก็จำได้
ว่าต้องใช่คฤหาสน์เสือน้อยอย่างแน่นอน เขาจึงย่อตัวลง แผ่นดินรอบๆ
ตัวเขากลายเป็นคลื่น เหมือนวงน้ำที่เกิดจากการปาหินลงไป ทันใดนั้น
เขากระโดดขึ้นไปสูงลิบ ก่อนจะลังกาหน้าขาเหยียด
ใส่เกลียวอีกครึ่งรอบข้ามฝั่งกำแพง ลงมายืนนิ่ง 2 วินาที
หากเป็นการแข่งขันกีฬายิมนาสติก กรรมการจะต้องให้คะแนนไม่ต่ำกว่า 9.875
เป็นแน่แท้
จอมโจรอ้วนพี แม้จะอ้วนพีสมชื่อ แต่ในเรื่องความไวในกระบวนยุทธแล้ว
ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้ กระบี่ของเขากระชับอยู่ในกีบทั้งสี่ของมือขวา
ใช้กีบของมืออีกข้างประคองฝักกระบี่ไว้
แล้วชักกระบี่ออกจากฝักเพียงครึ่งเล่มตามวิชาที่อาจารย์บวมใหญ่ อู๊ดสอนไว้
สายตานับสิบคู่ต่างจ้องมองมาที่วัตถุบินประหลาดเมื่อสักครู่
เมื่อตั้งสติได้ พวกเขาก็รู้ว่า บุคคลที่เขารอคอยได้มาอยู่ตรงหน้าแล้ว
การต่อสู้จึงเกิดขึ้นในลักษณะ 10 ต่อ 1
เสียงดังอื้ออึงไปทั่วคฤหาสน์เสือน้อยบริเวณนั้น
โรบิน
อู๊ดอาศัยความจัดเจนในด้านฝีมือหลบหลีกปัดป้องอาวุธของคู่ต่อสู้ทั้งสิบที่กำลังโหมกระหน่ำเข้าฟาดฟัน
ใช้ปลายกระบี่และปลายฝักกระบี่กระแทกเข้าที่ลำตัวของฝ่ายตรงข้าม
ทำให้พวกเขาล้มลง และลุกขึ้นมาต่อสู้ไม่ไหว
"ข้าไม่ต้องการมาฆ่าพวกท่าน
ข้าแค่ต้องการจะขอทรัพย์สินเพียงเศษเสี้ยวเล็กน้อยจากกำนันไทเกอร์
อู๊ดไปเจือจานให้กับหมูยากไร้ที่อยู่ในดินแดนอ้วนพีเท่านั้น
ขอพวกท่านจงหลีกทาง"
"ข้าไม่หลีก เจ้าเป็นผู้บุกรุก" โรบิน
อู๊ดพลิ้วกายไปตามจังหวะจะโคนในลีลากระบี่ ไม่นานนัก
พวกข้ารับใช้สิบกว่าตัวก็พากันนอนสลบแน่นิ่งอยู่กับพื้น
"ท่านไทเกอร์ อู๊ด ขณะนี้โรบิน อู๊ดได้มาถึงสวนหลังคฤหาสน์แล้ว"
"ว่าไงนะ มันมาแล้วเหรอ ดี งั้นเราไปกัน สามทหารหมู
ไปสู้กับมันให้เห็นดำเห็นแดงกันไปเลย" กำนันกราดเกรี้ยวด้วยลุแก่โทสะ
"ทหารทั้งหมด ตามข้ามา" ไมตี้ อู๊ดออกคำสั่ง
|
